Η ανθρώπινη γλώσσα διακρίνει τους ανθρώπους από τα (άλλα) ζώα, όμως οι
επιστήμονες δεν συμφωνούν πότε και γιατί αυτή εμφανίστηκε. Οι λέξεις δεν αφήνουν
γεωλογικά ή αρχαιολογικά χνάρια και έτσι είναι δύσκολο να βρεθεί η απαρχή τους. Οι
εκτιμήσεις για την εμφάνισή της γλώσσας ποικίλουν από πριν από 50.000 χρόνια έως πριν
από τουλάχιστον 2 εκατ. χρόνια. Διαβάστε όλο το άρθρο στο site της "Αρχαιολογίας".
Ένα ιστολόγιο για την προβολή υποστηρικτικού υλικού των φιλολογικών μαθημάτων του Λυκείου. Η τεχνολογία στην υπηρεσία του φιλό-blogου!
Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015
Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015
Η βαθμολόγηση της Νεοελληνικής Γλώσσας στις Πανελλαδικές εξετάσεις
Παραθέτω το άρθρο του Παν. Μητρούλια για τη βαθμολόγηση των γραπτών της Νεοελληνικής Γλώσσας στις Πανελλήνιες Εξετάσεις όπως δημοσιεύεται στο περιοδικό "Νέα Παιδεία", τευχ. 124 (2014). Ενδιαφέρουσα η προσέγγισή του και συμφωνώ ως προς τα περισσότερα σημεία της.
Συνεχίζοντας τον
ενδιαφέροντα διάλογο που ξεκίνησε το περιοδικό Νέα Παιδεία στο
προηγούμενο τεύχος (τ. 151, σελ. 19-21) σχετικά με τη βαθμολόγηση της
Νεοελληνικής Γλώσσας στις Πανελλαδικές εξετάσεις, θα θέλαμε να διατυπώσουμε τους
παρακάτω προβληματισμούς και να καταθέσουμε τρεις -
εφικτές - προτάσεις.
Το πρώτο που πρέπει
να επισημάνουμε είναι ότι το ζήτημα της ακριβοδίκαιης βαθμολόγησης συνδέεται με
τους μαθησιακούς στόχους του μαθήματος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ο μαθητής
ολοκληρώνοντας τη φοίτησή του στο Λύκειο πρέπει να είναι σε θέση, ύστερα από
τόσα χρόνια γλωσσικής διδασκαλίας και άσκησης στο σχολείο, να παραγάγει ένα
πλήρες κείμενο οργανωμένου, συγκροτημένου λόγου, που καθρεφτίζει το γλωσσικό και
κατ΄ επέκταση το πνευματικό του επίπεδο. ’ρα η βαθμολόγηση του μαθήματος δεν
είναι άσχετη με τη διδασκαλία του μαθήματος στην τάξη. Και εδώ εκκινούν τα
προβλήματα και οι προβληματισμοί, οι πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις που
ενισχύουν τον υποκειμενισμό του μαθήματος.
Εάν δεχτούμε ότι
πράγματι υπάρχουν αποκλίνουσες βαθμολογήσεις (υποθέτω πως θα υπάρχουν έρευνες ή
εμπειρικά στοιχεία που θα καταδεικνύουν το πρόβλημα), τότε πρέπει να
αναζητήσουμε τα αίτιά του και να προσδιορίσουμε την έκτασή του. Σε ό,τι αφορά το
πρώτο είναι ανάγκη να συνυπολογίσουμε τις προσδοκίες των μαθητών και των
καθηγητών τους, παράμετρος άκρως υποκειμενική και δύσκολα μετρήσιμη. Είναι
γνωστό ότι κάθε μαθητής προσέρχεται στις εξετάσεις της Γλώσσας με διαφορετικές
προσλαμβάνουσες από τη μέχρι τώρα οικογενειακή και σχολική του ζωή. Είναι επίσης
γνωστό ότι οι συνάδελφοι που διορθώνουν δεν έχουν όλοι ούτε τον ίδιο χαρακτήρα
ούτε την ίδια παιδεία ούτε και την ίδια εμπειρία και επαφή με τα κείμενα ούτε
την ίδια επιμόρφωση. Επομένως διορθώνει ο καθένας με τις δικές του αποσκευές που
σε κάποιες (πόσες;) περιπτώσεις καθιστούν τη διόρθωση άδικη, άρα προβληματική.
Όλα αυτά υπάρχουν
και επειδή οι εξετάσεις είναι μετρήσιμο μέγεθος, είναι ανάγκη τα παραπάνω να
αντιμετωπιστούν, να «αντικειμενοποιηθούν» κατά το δυνατόν. Με ποιο στόχο όμως
και σε ποιο βαθμό;
Είναι κοινός τόπος
ότι η ακριβοδίκαιη (ακόμη και αντικειμενική) βαθμολόγηση επιτυγχάνεται με «κλειστές»
ερωτήσεις, διότι σε αυτήν την περίπτωση η απάντηση δεν απαιτεί παραγωγή λόγου,
αλλά γίνεται με μια φράση ή με μια λέξη. Αλλά μια τέτοια διαδικασία «ευτελίζει»
το λόγο και αυτό δεν το θέλει κανείς. Όταν οι ερωτήσεις είναι «ανοιχτές», τότε
οι απαντήσεις παρουσιάζουν διαφορές και αποκλίσεις, που αντανακλώνται και στις
βαθμολογίες. Αυτό γίνεται είτε η άσκηση έχει βαρύτητα 40% είτε είναι τέσσερις
για παράδειγμα - ασκήσεις, που η καθεμία βαθμολογείται με 10 μονάδες στις 100.
Αυτό εξάλλου δείχνει και η βαθμολόγηση της Β1 άσκησης στις πανελλαδικές
εξετάσεις (ανάπτυξη, σχολιασμός μιας άποψης σε μια παράγραφο). Και αν η διαφορά
φαίνεται μικρότερη (1 ή 2 μονάδες στις 10), εάν γίνει η αναγωγή στην
εικοσαβάθμια κλίμακα, τότε η διαφορά είναι 2 ή 4 μονάδες, μόνο σε μία άσκηση.
’ρα το «πρόβλημα» δε λύνεται. Και το κυριότερο: τα «μικρής βαρύτητας» θέματα θα
έχουν απαντήσεις τύπου SMS. Αναρωτιέμαι αυτό θέλουμε;
Η προβληματική
βέβαια παραμένει. Aπό τη στιγμή που το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας
διδάσκεται κατά τον τρόπο και τη δεξιότητα του καθηγητή και σχετίζεται με
πολλαπλά συνδυαστικά θέματα, είναι ανάγκη στην αξιολόγηση να προτάξουμε το
επίπεδο του λόγου έναντι της απαίτησης για ολοκληρωμένο περιεχόμενο, στην ουσία
δηλαδή να προτάξουμε το ποιοτικό κριτήριο. Θεωρούμε ότι ο υποκειμενισμός που
προκύπτει από μια βαθμολόγηση χωρίς έντονα τα ποιοτικά κριτήρια, αποτυπώνεται
και στη συσσώρευση πολλών «μέσων» βαθμολογιών και την ταυτόχρονη αραίωση των
πολύ καλών ή των κακών βαθμολογιών.
'Ετσι,
νομίζουμε ότι η προσοχή αλλού είναι ανάγκη να δοθεί και αλλού να επικεντρωθούν
οι προτάσεις, οι οποίες έχουν κάποιο νόημα, εάν είναι εφικτές. Σε αυτό το
πλαίσιο προτείνονται τα εξής:
1. Να αλλάξει
η λειτουργία της Κεντρικής Επιτροπής που εισηγείται τα θέματα των Πανελλαδικών
εξετάσεων. Ορθά υπογραμμίζουν οι συνάδελφοι στις προτάσεις τους (τ. 151, σελ.20)
ότι η βαθμολόγηση πρέπει να βασίζεται σε αναλυτικές οδηγίες -
δείκτες ποιότητας του γραπτού λόγου, που εν πολλοίς θα αποτελούν και τα βασικά
κριτήρια της διόρθωσης.
Σημαντικότατη είναι βέβαια και η επιλογή των θεμάτων. Νομίζουμε πως εδώ βρίσκεται και το «κλειδί» της διόρθωσης, ειδικά εάν δεχτούμε ότι η ακρίβεια και η σαφήνεια της απάντησης εξαρτάται από την ευστοχία και τη σαφήνεια του ερωτήματος. Όλοι γνωρίζουμε ότι το επίπεδο και η ποιότητα των θεμάτων που εισηγείται η Κ.Ε. επηρεάζει καταλυτικά και τη διδασκαλία στην τάξη. ’ρα η επιλογή κυρίως του αρχικού κειμένου αλλά και των ερωτημάτων που το συνοδεύουν θα πρέπει να είναι προσεκτική, εύστοχη και να υπηρετεί τους γενικούς και τους ειδικούς μαθησιακούς στόχους του μαθήματος. Ειδικά για την παραγωγή του γραπτού λόγου προτείνουμε το θέμα της έκθεσης να συνομιλεί με το αρχικό κείμενο, ώστε να καλλιεργηθεί η κριτική σκέψη του μαθητή και να αναπτυχθεί ο τεκμηριωμένος λόγος. Έτσι η γραφή θα γίνει πιο δημιουργική και λιγότερο κλειστή και τυποποιημένη. Αυτό είναι ίσως το πραγματικό «στοίχημα» και ας καθιστά τη διόρθωση περαιτέρω υποκειμενική. Υποκειμενική και όχι αυθαίρετη. Το πρώτο δεν είναι αναγκαία κακό, εάν αποφεύγονται τα άκρα και οι οφθαλμοφανείς αποκλίσεις, δηλαδή η αυθαιρεσία.
2. Τα γραπτά
της Νεοελληνικής Γλώσσας από όλη την Ελλάδα προτείνουμε να συγκεντρώνονται σε
4-5 βαθμολογικά κέντρα. Εκεί θα βαθμολογείται μόνο η Νεοελληνική Γλώσσα από όσο
το δυνατόν ειδικά επιλεγμένους φιλολόγους, οι οποίοι θα περνούν ανά τακτά
διαστήματα από ειδική κεντρική επιμόρφωση. Ίσως εφικτό είναι από κάθε σχολική
μονάδα να συμμετέχουν 1-2 συνάδελφοι, οι οποίοι με τη σειρά τους να μεταφέρουν
τις βασικές αρχές της επιμόρφωσης και στους υπόλοιπους συναδέλφους. Μια μορφή
δηλαδή ενδοσχολικής επιμόρφωσης, σε δεύτερο, έμμεσο, επίπεδο.
Εάν εφαρμοστεί η παραπάνω πρόταση, θα είναι δυνατή και η αποτύπωση του βαθμολογικού προφίλ κάθε βαθμολογικού κέντρου, με επιστημονικές, δηλαδή, μετρήσιμες μεθόδους. Θα αποκαλυφθούν οι αδυναμίες και τα θετικά στοιχεία στη διαδικασία της βαθμολόγησης, ώστε να μπορούν να γίνουν στοχευμένα και οι απαραίτητες αλλαγές.
3. Να ενταχθεί,
όπως προβλέπεται από τον τελευταίο νόμο, στην εξέταση της Γλώσσας και η
Λογοτεχνία (βλ. το εξεταστικό σύστημα της Κύπρου) για ποικίλους λόγους και
κυρίως γιατί η Λογοτεχνία είναι η υψηλότερη μορφή λόγου, άρα εθίζει τους μαθητές
σε ένα υψηλότερο επίπεδο λόγου και επικοινωνίας.
Και κάτι τελευταίο,
που κατά τη γνώμη μας βρίσκεται πάνω από όλους τους γόνιμους προβληματισμούς,
τις εφικτές ή δεοντολογικές προτάσεις: η γλωσσική καλλιέργεια ως βασικός πυλώνας
της εκπαίδευσης οδηγεί στη χειραφέτηση και τη διαφορετικότητα, όχι στο «κλείσιμο»
και την ομοιομορφία. Η αποκλίνουσα σκέψη είναι η δημιουργική σκέψη, η
συγκλίνουσα αντίθετα είναι αναπαραγωγική. Και αυτή η αντίληψη, όπως όλα τα
θέματα παιδείας, είναι πολιτική αντίληψη.
Παναγιώτης
Μητρούλιας
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015
[Μετά τις γιορτές] της Έλλης Αλεξίου
[ Mια νέα κι όλο ζήλο δασκάλα μάς μιλάει
για τις πρώτες πρώτες μαθήτριές της σ’ ένα σχολείο της Kρήτης. Tο
αφήγημά μας αρχίζει με το γυρισμό των παιδιών απ’ τις χριστουγεννιάτικες
γιορτές. ] Δείτε το κείμενο και εδώ Άμα ανοίξανε τα σκολεία, καταφτάξανε τα παιδιά σαν αφηνιασμένα αλόγατα. Tο μήνυμα της Πρωτοχρονιάς είχε φτάσει και στα δικά τους χαμόσπιτα· σαν να κάνανε όλες τις ημέρες, που ’χαμε διακόψει, ένεση τρέλας, κι έτσι παραλοΐσμένα και εξαγριωμένα τα υποδεχτήκαμε. Όλα τα παιδιά κουβαλούσαν στο σκολειό κι από κατιτίς, όχι μεγάλα πράματα, όχι κουρντιστούς σκίουρους ή σιδερόδρομους με πέντε βαγόνια, όχι κείνες τις πελώριες κούκλες που κουνιούνται στις κουνιστές πολυθρόνες, ούτε βελουδένια επιπλάκια. Tο ένα κρατούσε μια φούσκα, τ’ άλλο ένα τοπάκι, τ’ άλλο μια πέτρινη κουκλίτσα γυμνή με τα χεράκια της κολλητά σα μούμια. Kαι λεφτά! O κόσμος γεμάτος. Όλες οι φουχτίτσες σφιγγόντανε ξέχειλες από πενταροδεκάρες. Mα αυτές οι περιουσίες είχανε αποκτηθεί με κάποιαν ιστορία, που τα μικρά περίμεναν ανυπόμονα το άνοιγμα των σκολειών για να μου τη διηγηθούν, και λοιπόν δυο μέρες στη σειρά δεν καταφέραμε να κάνουμε μάθημα της προκοπής. Θέλανε αυτές να μιλούνε, όχι εγώ. «…Eμένα μου ’δωκε η μάνα μου τούτες τις δυο δεκάρες, τούτες τις τρεις πεντάρες ο πατέρας μου, κι η θεια μου η Kατίγκω μου ’δωκε κείνη τη ζουλισμένη πεντάρα, ο Aντρέας μ’ αγόρασε το τόπι. Tη φούσκα τη πήρα με τα λεφτά που βγάλαμε από τα κάλαντα…» «…Eμένα μου ’δωκε ο πατέρας μου μια φούσκα, μα όχι στρογγυλή σαν της Aρετής… μα από τις άλλες τις μακριές, κι εγώ την έκοψα και την έκανα κομματάκια και τήνε χτύπησα πλακαντζήκια στο κούτελό μου, για δες εφούσκιασε το κούτελό μου, και τα λεφτά μας τα φάγαμε με τον Aντώνη στα καμίχια…» «Eγώ έχω μόνο το τόπι μου. Tα λεφτά μου μού τα πήρε η μάνα μου· και τη ροκάνα που κέρδισα στο λότο, την κάμαμε αλλαξιά με τη Pοδώ, και μου ’δωκε τούτο το δαχτυληθράκι με την κόκκινη πέτρα…» Iστορίες, ιστορίες, υποθέσεις, τα παιδιά είχανε σωρό ζωτικά νιτερέσα, που τα είχανε ζαλίσει. Δεν ήτανε εύκολο να τα ξεκολλήσω έτσι με το πρώτο, και να τα φέρω στο σοβαρό κόσμο του βιβλίου: «ο καλός υιός ας διώκει τας μυίας από τον πατέρα…» Oι μουζικές κι οι φυσαρμόνικες σκεπάζανε στα διαλείμματα τις σκληριές και τα γέλια των παιδιών, τις πρώτες ημέρες μετά τις γιορτάδες. Ύστερα λίγο από λίγο αραιώνανε οι καινούργιοι ήχοι, βουβαινόντανε μια μια οι μουζικές, βραχνιάζανε οι σφυρίχτρες ώς να σωπάσουν ολότελα, κι οι φυσαρμόνικες χάνανε τις νότες τους, κι απόμεναν ένα τοσοδά σανιδάκι με κάτι τρυπίτσες στη σειρά, σα μικροσκοπικοί περιστεριώνες. Mε το κλείσιμο της βδομάδας, κανένας πια ήχος δε θύμιζε το πέρασμα της Πρωτοχρονιάς. Kάπου κάπου εμφανίζουνταν, απομεινάρι του κόσμου των παιχνιδιών, που σαρώθηκε, κάποιο ζουλισμένο τόπι. Δεν άντεχε για παιχνίδια περιωπής που απαιτούνε να γίνεται γκελ· έμπαινε σα σκάρτος στρατιώτης σε βοηθητικές υπηρεσίες. Tο χρησιμοποιούσαν τα παιδιά για να παίζουνε: «ανέβα μήλο, κατέβα ρόδο…» μα και σ’ αυτό τον υποβιβασμό δεν άντεχε πολύν καιρό. Eρχότανε η στιγμή που το τόπι γινότανε μια ζούλα, άχρηστο. Tότε πάλι τα παιδιά κατάφευγαν στο κουβάρι της γιαγιάς, στα ξηλώματα, που στο σκολειό το δικό μας βρισκότανε σε μεγάλη υπόληψη. Eίχε παραπεταχτεί τις μέρες της Πρωτοχρονιάς· μα τώρα πάλι, στην έλλειψη, κοιτάζανε τα μικρά, ψάχνανε δεξά ζερβά, ανακαλύφτανε το κουβάρι τα ξηλώματα, και το ξαναβγάζανε στο φως. Tο κουβάρι αντικαθιστούσε όλο τον καιρό το τόπι και για τους πιο δύσκολους ρόλους. |
Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015
Τράπεζα Θεμάτων Λογοτεχνία Β' Λυκείου
Παρακάτω ακολουθεί μια αποδελτίωση των θεμάτων της Λογοτεχνίας της Β' Λυκείου από την Τράπεζα θεμάτων κατά συγγραφέα. Ευχαριστώ τη συνάδελφο Στολίδου Όλγα για την πολύτιμη βοήθειά της.
ΑΓΡΑΣ, Ήτανε μες στον κόσμο 15914 |
ΑΓΡΑΣ, Καλωσύνη15919 |
ΑΓΡΑΣ, Σκοπός χαμένος 15924 |
ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Οι κακοί έμποροι ΓΗ_Β_ΝΕΛ_0_15366 |
ΑΞΙΩΤΗ, Δύσκολες νύχτες 15576 |
ΑΞΙΩΤΗ, Δύσκολες νύχτες 14315 |
ΒΕΝΕΖΗΣ, Το νούμερο 31328, 20340 |
ΒΕΝΕΖΗΣ, Αφιέρωμα στη Σαντορίνη, 15569 |
ΒΕΝΕΖΗΣ, Οι γλάροι , 16451 |
ΒΕΝΕΖΗΣ, Το Νούμερο, 14415 |
ΒΙΖΥΗΝΟΣ, Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως, 15572 |
ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ ,Τα κουδούνια, 20462 |
ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ, Ετσι ήτανε, 20781 |
ΒΟΥΤΥΡΑΣ, Δώρο χριστουγεννιάτικο, 15573 |
ΒΟΥΤΥΡΑΣ, Πόσο ήθελα... , 15574 |
ΓΚΑΤΣΟΣ, Αμοργός 1 15529 |
ΓΚΑΤΣΟΣ, Αμοργός 2 15532 |
ΔΕΛΤΑ, Ο Τρελαντώνης, 15578 |
ΕΛΥΤΗΣ, Άξιον εστί Β΄, 18896 |
ΕΛΥΤΗΣ, Ελένη, 15928 |
ΕΛΥΤΗΣ, Με τι πέτρες 15931 |
ΕΛΥΤΗΣ, παιδί.. , 16953. |
ΕΛΥΤΗΣ, Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ, 20597 |
ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ, Μαρίνος Κοντάρας 14674 |
ΖΩΤΟΣ, Δυο άγνωστοι, 20019 |
ΘΕΟΤΟΚΑΣ, Λεωνής, 14404 |
ΘΕΟΤΟΚΑΣ, Το Δαιμόνιο, 14392 |
ΘΕΟΤΟΚΗΣ , Αμάρτησε; , 14682 |
ΘΕΟΤΟΚΗΣ, Η ζωή του χωριού , 19691 |
ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ, Η μικρή χορεύτρια, 15933 |
ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, Αναφορά στον Γκρέκο, 20127 |
ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, αναφορά στον Γκρέκο, 20484 |
ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ , Η πατρίδα, 20599 |
ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ, Η γοργόνα , 14676 |
ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ, Η Σμυρνιά, 18901 |
ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ, Ο ζητιάνος, 15571 |
ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ, Πάσχα στα πέλαγα, 17121 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ , Ηλιοβασίλεμα, 20532 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Κυριακή, 14555 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Βενετία, 15804 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Δον Κιχώτες 15805 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Ενα ξερό δαφνόφυλλο, 16958 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Επρόδωσαν την αρετή, 15812 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Μυγδαλιά, 16951 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Ξεπροβόδισμα, 15827 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Ο Μιχαλιός, 14515 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Τελευταίο ταξίδι, 15809 |
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ, Ωδή σ' ένα παιδάκι, 15815 |
ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ, θερινή συμφωνία, 20477 |
ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ, Πρωτοχρονιάτικο , 15522 |
ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ, Σαρλώ, 15813 |
ΛΑΜΑΡΗ, - Ο ποιητής, 20467 |
ΛΑΜΑΡΗ, Ο πιστός, 20464 |
ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ, Οταν βραδιάζει, 20470 |
ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ, Βρήκα το δρόμο μου, 15936 |
ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ, Κακό φθινόπωρο, 15939 |
ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ, χειμωνιάτικο τοπίο, 20783 |
ΜΕΛΛΙΣΑΝΘΗ, Μονάχα ένα τραγούδι, 20530 |
ΜΗΤΣΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ, Το φίλημα, 14665 |
ΜΠΕΡΑΤΗΣ, το πλατύ ποτάμι 3, 20515 |
ΜΠΕΡΑΤΗΣ, το πλατύ ποτάμι, 20493 |
ΜΩΡΑΪΤΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Των θαλασσών ο άγιος , 20387 |
ΝΙΡΒΑΝΑΣ, Νυν απολύοις, 19567 |
ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ, Στέλλα Βιολάντη, 20341 |
ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ, Το ψωμί, 19658 |
ΟΥΡΑΝΗΣ Της αγάπης-2, 14524 |
ΟΥΡΑΝΗΣ, Δον Κιχώτης, 14592 |
ΟΥΡΑΝΗΣ, Η αγάπη,14579 |
ΟΥΡΑΝΗΣ, Της αγάπης-1, 14518 |
ΟΥΡΑΝΗΣ, τους ναυτικούς, 20518 |
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗΣ, Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ-ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, 20585 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Για τα ονόματα, 219712 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Για τα ονόματα,19594 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Ερωτας στα χιόνια , 14678 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Η Γλυκοφιλούσα, 15577 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Η θεοδικία της δασκάλας ,18310 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Ο Αμερικάνος, 14689 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Ο πολιτισμός εις το χωρίον, 20475 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Πτερόεντα δώρα, 19651 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Ρεμβασμός του Δεκαπενταύγουστου, 19830 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Το ψοφήμι, 18299 |
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Τραγούδια του Θεού, 18907 |
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Μια λύπη, 20472 |
ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ ΤΑΚΗΣ, if only, 14680 |
ΠΟΛΙΤΗΣ, Στου Χατζηφράγκου, 15579 |
ΠΟΛΙΤΗΣ, Το ρέμα, 15575 |
ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ, Όνειρο, 14582 |
ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ, Βαριά καρδιά, 20601 |
ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ, Όνειρο, 16949 |
ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ, Στη φίλη μου, 14544 |
ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ,Ω μη με βλέπετε που κλαίω, 20605 |
ΡΙΤΣΟΣ, Υποθήκη, 14511 |
ΡΙΤΣΟΣ, Αναγέννηση, 14507 |
ΡΙΤΣΟΣ, Ο ποιητής, 14504 |
ΡΙΤΣΟΣ, Αναγέννηση , 14686 |
ΡΙΤΣΟΣ, Η γειτονιά μου, 15942 |
ΡΙΤΣΟΣ, Μια παρτίδα σκάκι, 15570 |
ΡΙΤΣΟΣ, Το νόημα της απλότητας , 15535 |
ΡΙΤΣΟΣ, Το τελευταίο καλοκαίρι , 14684 |
ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ, Εμείς οι Έλληνες, 15537 |
ΣΕΦΕΡΗΣ, Επί σκηνής , 15539 |
ΣΕΦΕΡΗΣ, Ερωτικός Λόγος , 15541 |
ΣΕΦΕΡΗΣ, Οι σύντροφοι στον Άδη, 15801 |
ΤΕΡΖΑΚΗΣ Μενεξεδένια Πολιτεία (2), 14417 |
ΤΕΡΖΑΚΗΣ, Απρίλης, 14359 |
ΤΕΡΖΑΚΗΣ, Η παρακμή των Σκληρών, 14379 |
ΤΕΡΖΑΚΗΣ, Μενεξεδένια πολιτεία, 14349 |
ΤΕΡΖΑΚΗΣ, Δίχως Θεό, 14345 |
ΦΙΛΥΡΑΣ, Δεν έφθασα ψηλά, 14535 |
ΦΙΛΥΡΑΣ, Στον έρωτα, 14565 |
ΦΙΛΥΡΑΣ, Δουλειά, 15945 |
ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, ΤΑΣΩ, 120320 |
ΧΡΗΣΤΟΒΑΣΙΛΗΣ, Το πρώτο φίλημα της μούσας, 20342 |
ΧΡΗΣΤΟΒΑΣΙΛΗΣ, Ο ξενιτεμένος , 20346 |
ΧΡΗΣΤΟΒΑΣΙΛΗΣ, Ο ξενιτεμένος, 20487 |
ΧΡΗΣΤΟΜΑΝΟΣ, Η κερένια κούκλα , 20646 |
Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)